از آنجا كه خداوند اولياي خود را دوست دارد،لذا اگر خلافي كنند،فوراً آنان را به قهر خود مي گيرد تا متذكّر شوند،چنانكه خداوند در قرآن مي فرمايد:«اگر پيامبر سخني را كه ما نگفته ايم به ما نسبت دهد،با قدرت او را به قهر خود مي گيريم.»^١
«امّا اگر نااهلان خلافي كنند،خداوند به آنان مهلت مي دهد و هر گاه مهلت سرآمد،آنان را هلاك مي كند.»^٢
«و اگر اميدي به اصلاحشان نباشد،خداوند حسابشان را تا قيامت به تأخير مي اندازد و به آنان مهلت مي دهد تا پيمانه شان پرشود.»^٣
به يك مثال توجه كنيد:
اگر قطره اي چاي روي شيشه عينك شما بريزد،فوراً آن را پاك مي كنيد.امّا اگر قطره اي چاي روي لباس سفيد شما بچكد،صبر مي كنيد تا به منزل برويد و لباس خود را عوض كنيد.و اگر قطره اي چاي روي قالي زير پاي شما بچكد،آن را رها مي كنيد تا مثلاً شب عيد به قالي شويي ببريد.خداوند نيز با هر كس به گونه اي رفتار مي نمايد و براساس شفافيّت يا تيرگي روحش،كيفر او را به تأخير مي اندازد.

پي نوشتها:
١=سوره حاقه،آيه٤٤و٤٥
٢=سوره كهف،آيه٥٩
٣=سوره آل عمران،آيه١٧٨