اي فرزند آدم هر كس از شما قناعت ورزد  و به اندكِ دنيا رازي و خشنود گردد،بر خداي عزّوجلّ اعتماد كرده است.
اي فرزند آدم هر كس حسادت را ترك كند خود را راحت نموده و هر كس از حرام اجتناب و پرهيز نمايد،دين خود را براي خداوند خالص كرده،و هر كس غيبت را ترك نمايد محبتش در دلهاي مردم جاي گيرد،و هر كس از مردم كناره گيرد،از شرارتهاي آنان در امان شود،و هر كس كم سخن گويد عقلش كامل گردد،و هر كس به روزي اندكي كه خدا برايش مقرر كرده است بسنده كند،خداي تعالي نيز عمل اندك و قليل او را بپذيرد.
اي فرزند آدم عمرت را به طلب دنيا به باد فنا سپردي،پس كي دنبال آخرت خواهي رفت؟   

خداوند متعال مي فرمايد:«من بر وحدانيتم شهادت مي دهم،به اينكه خدايي جر من نيست،يكتاي بي شريكم،و محمد(ص)بنده و فرستاده ي من است.
بدانيد كه هر كس راضي به قضاي من نباشد و بر بلاي من صبر نكند و نعمتهايم را شكر و سپاس نگويد و بر عطاي من قانع نگردد و خدايي جز مرا برگزيند،از زير آسمان من خارج شود.
و هر كس صبح كند و محزون از دنيا باشد[يعني براي دنيا و در طلب دنيا غصه بخورد]مانند كسي است كه صبح كرده و بر من غضبناك است.
و هر كس كه به خاطر مصيبتي كه بر او وارد شده به نزد غير من شكوه كند،همانا از من نزد او شكايت كرده.
و هر كس به طمع مال بر ثروتمندي وارد شود  به خاطر غنا و ثروتش بر او تواضع كند،يك سوم دينش را بر باد داده.
و هر كس به خاطر مرگِ كسي،به صورتش لطمه بزند،مثل كسي است كه نيزه اي برداشته و با من به جنگ و ستيز برخاسته است.
و هر كس چوبي سر قبر مرده اي بشكند مانند اين است كه كعبه مرا ويران كرده است[به اين معنا كه نشانه قبر را خراب كند،چون در زمان هاي گذشته به جاي سنگ از چوب براي علامت گذاري استفاده مي كردند و از بين بردن يا شكستن علامت قبر به معناي بي احترامي به مردگان بوده است.]
و هر كس ابائي نداشته باشد كه ازچه راهي چه روزي به دست آورد بخورد من نيز ابائي ندارم كه او را از چه دري وارد آتش گردانم.
و هر كس در حال تكميل و رشد دادن دين خود نباشد،همانا در كاستي و نقصان است و هر كس در كاستي و نقصان باشد مرگ براي او بهتر است.
و هر كس به علم و دانشي كه آموخته عمل كند من نيز بر عملش بيفزايم.»

خداوند تبارك و تعالي مي فرمايد:
«در عجبم از كسي كه يقين به مرگ دارد،چگونه شادي مي كند؟

و كسي كه يقين به روز حساب دارد،چطور براي خود مال اندوزي مي كند؟

و در شگفتم از كسي كه يقين به عالم قبر و مصيبتهاي آن دارد،چگونه مي خندد؟

و آن كس كه به زوال و نابودي دنيا يقين دارد،چگونه در كنارش آرام مي گيرد؟

و تعجب مي كنم از كسي كه يقين به بقا و ابديت آخرت و نعمتهاي آن دارد،چگونه فارغ نشسته و مي آرمد؟

و در شگفتم از آن كس كه به زبان،عالِم است،اما قلبش جاهل و نادان است.

ودر عجبم از كسي كه خود را با آب پاك مي كند،اما قلب خود را پاكيزه نمي دارد.

و در عجبم از بنده اي كه خود را به عيب جويي از مردم مشغول نموده و از عيبهاي خود غافل است.

و تعجب ميكنم از كسي كه مي داند خداي تعالي بر تمام اسرار او مطّلع است،چگونه او را معصيت مي كند؟

و در حيرتم از كسي كه تنها مي ميرد،تنها وارد قبر مي شود،و تنها مورد حساب و بازخواست قرار خواهد گرفت،چگونه با مردم انس مي گيرد[و با خداي خويش انس نمي گيرد.]

و خداي تعالي گواهي مي دهد حقّاً جز من خدايي نيست و محمد(ص) بنده و فرستاده من است.