خداوند متعال مي فرمايد:«من بر وحدانيتم شهادت مي دهم،به اينكه خدايي جر من نيست،يكتاي بي شريكم،و محمد(ص)بنده و فرستاده ي من است.
بدانيد كه هر كس راضي به قضاي من نباشد و بر بلاي من صبر نكند و نعمتهايم را شكر و سپاس نگويد و بر عطاي من قانع نگردد و خدايي جز مرا برگزيند،از زير آسمان من خارج شود.
و هر كس صبح كند و محزون از دنيا باشد[يعني براي دنيا و در طلب دنيا غصه بخورد]مانند كسي است كه صبح كرده و بر من غضبناك است.
و هر كس كه به خاطر مصيبتي كه بر او وارد شده به نزد غير من شكوه كند،همانا از من نزد او شكايت كرده.
و هر كس به طمع مال بر ثروتمندي وارد شود  به خاطر غنا و ثروتش بر او تواضع كند،يك سوم دينش را بر باد داده.
و هر كس به خاطر مرگِ كسي،به صورتش لطمه بزند،مثل كسي است كه نيزه اي برداشته و با من به جنگ و ستيز برخاسته است.
و هر كس چوبي سر قبر مرده اي بشكند مانند اين است كه كعبه مرا ويران كرده است[به اين معنا كه نشانه قبر را خراب كند،چون در زمان هاي گذشته به جاي سنگ از چوب براي علامت گذاري استفاده مي كردند و از بين بردن يا شكستن علامت قبر به معناي بي احترامي به مردگان بوده است.]
و هر كس ابائي نداشته باشد كه ازچه راهي چه روزي به دست آورد بخورد من نيز ابائي ندارم كه او را از چه دري وارد آتش گردانم.
و هر كس در حال تكميل و رشد دادن دين خود نباشد،همانا در كاستي و نقصان است و هر كس در كاستي و نقصان باشد مرگ براي او بهتر است.
و هر كس به علم و دانشي كه آموخته عمل كند من نيز بر عملش بيفزايم.»