شما اگر وارد منزلي شديد كه مي دانيد اين خانه نه صاحبي دارد و نه حسابي،نه دوربيني در كار است ونه كنترلي،هيچ دليلي براي نظم و دقت و انضباط در كارهاي شما نيست.در خانه ي رها،ما هم رها هستيم و هر چه ريخت و پاش نكنيم و نفس خود را كنترل كنيم ضرر كرده ايم،ولي اگر بدانيم كه اين خانه صاحب و حسابي دارد وتمام رفتار ها زير نظر اوست،به گونه اي ديگر زندگي خواهيم كرد.اگر ايمان بياوريم كه اين هستي،صاحبي دارد به نام خداي حكيم و حسابي در كار است به نام معاد و براي تمام افكار و رفتار و گفتار ما پاداش يا كيفري هست،ما نيز حساب كار خود را مي كنيم و خواسته هاي نفس سركش خود را مهار مي كنيم.كارهايي را كه صاحب خانه نمي پسندد،انجام نمي دهيم، زيرا مي دانيم به حساب تمام كار هاي خير يا شرّ ما رسيدگي مي شود و خداوند در كمين ماست.