در قرآن كريم آيات فراواني وجود دارد كه از جن صحبت نموده و يا اجنه را مورد خطاب قرار داده است،از جمله آن آيات عبارت اند از:
سوره هاي مباركه انعام100،انعام112،انعام128،انعام130،اعراف38،اعراف179،اسراء88،كهف50،نمل17،نمل39و ...
از قرآن مجيد درباره اين موجود ناپيدا مطالبي استفاده مي شود كه خالي از هرگونه خرافه و مسائل غيرعلمي است.
ولي ميدانيم مردم عوام و ناآگاه خرافات زيادي در باره ي اين موجود ساخته اند كه با عقل و منطق جور در نمي آيد و به همين جهت يك چهره ي خرافي و غيرمنطقي به اين موجود داده  كه وقتي كلمه جن گفته مي شود،مشتي خرافات نيز با آن تداعي مي شود.از جمله اينكه آنها را با اَشكالِ غريب  و عجيب و موجوداتي دم دار و سم دار!،موذي و پرآزار،كينه توز و بدرفتار كه ممكن است از ريختن يك ظرف آب داغ در يك نقطه خالي،خانه هائي را به آتش كشند!و موهومات ديگري از اين قبيل.
در حاليكه اگر موضوع وجود جن از اين خرافات پيراسته شود،اصل مطلب كاملا قابل قبول است،چرا كه هيچ دليلي بر انحصار موجودات زنده به آنچه ما مي بينيم،نداريم،بلكه علماء و دانشمندان علوم طبيعي مي گويند:«موجوداي را كه انسان مي تواند با حواس خود درك كند،در برابر موجوداتي كه با حواس قابل درك نيستند ناچيز است.»¹
در تفسير كبير الميزان مي خوانيم كه:«جن يك طايفه و نوعي از مخلوقات و موجودات خداوند متعال است كه بِالطَبع از حواس ما پنهانند و مانند خود ما شعور و اراده دارند و در قرآن كريم بسيار اسمشان برده شده و كارهاي عجيب و غريب و حركات سريع از قبيل كارهايي كه در داستان هاي حضرت سليمان انجام دادند به ايشان نسبت داده شده و نيز مانند ما مكلف به تكاليفند همانند ما زندگي و مرگ و حشر دارند و همه اينها از بسياري از آيات متفرق قرآني استفاده مي شود.»²
علماي اسلام مي گويند:«عقيده به وجود جن  و فرشته از فرايض است و اگر قرآن،بشر را به اين معارف دلالت و راهنمايي نمي كرد،بشر با عقل و خردِ خود به اين حقيقت نمي رسيد.»³
پس نتيجه آنكه:«قرآن كريم مي فرمايد مخلوقي در عالم خلقت به نام جن وجود دارد كه در بسياري از خصوصيات،شبيه انسان است.»⁴ و واضح است كه در اين حال ما بايد به وجود جن معتقد باشيم گر چه نتوانيم آن را با دلائل علمي و فلسفي اثبات نمائيم زيرا قرآن كريم و پيامبر اكرم(ص) و امامان از وجود آن خبر داده اند.
در قرآن مجيد«جن»هفت بار به لفظِ«جان»و بيست و دو بار به لفظ «جن»و پنج بار به لفظ «جنه»و ده بار به لفظ«شيطان،شياطين و ابليس»آمده است.
پي نوشتها:
1=تفسير نمونه،ج 25،ص 156
2=ترجمه الميزان،ج 12،ص 224
3=تاريخ انبياء،صفحه 116 و 117
4=شهيد مطهري،كتاب آشنايي با قرآن،ج 6،ص 49